Dag 1 begint zoals verteld op het vliegveld van Ho Chi Minh City. Vanuit het hotel zijn we eerst wat gaan ontbijten want het was tenslotte nog maar half 8 s'morgens. Tien had een vriendin van hem uit zijn thuis stad mee genomen om met ze drieen te ontbijten. Zij was ook in Ho Chi Min dus konden ze gelijk effe bij kletsen, (ik verstond er uiteraard geen woord van). Na nog een drankje met ze drieen gedaan te hebben bij de buren van het restaurantje, hebben we haar gedag gezegd omdat zij terug naar Da Nang vloog. Tien en ik zijn op de motor gesprongen voor een dagje rond rijden in en rond Ho Chi Minh. Een verrekt grote stad waar in het jaartal 2010, 7400000 mensen woonde. Het exacte aantal in 2014 is niet bekent maar moet je eens voorstellen 7,4 miljoen dat is bijna een derde van de bevolking in heel Nederland, en dat in 1 stad wauw. Dat ze met vele zijn kunnen jullie wel terug zien op de foto's, het is zo indrukwekkend om al die scooters op de weg te zien, ze komen van alle kanten op je af! Eenmaal buiten de stad waren de wegen rustiger en kon je goed rijden we waren onderweg naar de Cu Chi (vietcong) tunnels. Voor de gene die vroeger wel eens "Tour off Duty" hebben gekeken weten wel dat het extreem smalle tunneltjes zijn voornamelijk ook de ingangen want dan valt het zo min mogelijk op. Op het moment dat we aan kwamen begon er net een toer met een gids dus ik kon gelijk aansluiten, mooi. Je krijgt van alles te zien eerst een filmpje met wat meer uitleg en ook een maquette. Daarna begint het echte werk een rondleiding door de tunnels, een heel gangen stelsel van wel 15 - 21 meter diep. Met de toeristen blijven ze alleen in de bovenste laag maar er zijn soms wel 3 lagen onder de grond. Hoe dieper, hoe veiliger voor bommen vanuit een vliegtuig. De gangen en ruimtes die we te zien hebben gekregen waren overigens wel wat breder gemaakt voor ons want die vietnamezen zijn maar klein en heel flexibel, wij kruipen echt erdoor maar die gids loopt gewoon op z'n hurken en nog snel ook! Eenmaal weer buiten nog een slimmigheidje te zien gekregen wij dachten eerst dat het een soort van mieren hopen waren maar het was gemaakt om zuurstof in de tunnels te krijgen en de americanen te misleiden. Aan het einde van de toer was er nog 1 orginele tunnel dus niet de verbrede versie en ze vroegen om een vrijwilliger. Iedereen stapte achteruit van nou nee bedankt maar ik bleef staan en was dus automatische de vrijwilliger geworden, die niet helemaal zeker wist of hij wel wilde maar heb het toch gedaan. Super klein zie ook de beglijdende foto's maar na een beetje wurme ging het wel gewoon. Halverwege nog een paar vleermuizen gedag gezegd en aan de andere kant weer naar boven.

Op dag 2 zijn we eerst tegenover het hotel wat gaan eten, een lekker broodje ei want in de steden zijn ze best al ver met alles ook met wat westers eten. Vandaag op het program: ongeveer 150 km aan hobbilige weggetjes. Gelukkig onderweg een paar keer stoppen voor een korte pauze en tegen het laatste stuk nog een keer wat langer. Lekker in een hangmat gelegen en wat bijkomen van de lange dag. Eenmaal aangekomen in Dong Xoai begon het keihard te regenen en onweren, gelukkig net een half uurtje binnen. Door de onweer viel ook de stroom uit dus er was weinig te beleven. Een aantal uur later klaarde het op, de stroom deed het weer en hebben we ons zelf verwend met wat bbq vlees en rijst. Hierna een poging gedaan om een barretje te vinden maar uiteindelijk is het een iets wat karaoke achtigs geworden maar geen bal aan. Dus terug naar het hotel en op naar dag 3!

Dag 3 wederom on the road dit keer naar Bao Loc ongeveer 190 km verderop. Vandaag wisselde hobbilige wegen zich af met mooi strak asfalt. Een heel stuk door de bergen eerst een stuk geklommen en daarna weer gedaald ten opzichte van het zeewater niveau. Halverwege de dag ergens hoog in de bergen kwamen we een cashewnoot fabriekje tegen. Hier even gestopt voor een paar mooie kiekjes, normaal komen hier geen toeristen dus de kinderen die met de ouders mee naar het werk waren hadden nog nooit een blanke gezien en waren zelfs een klein beetje verlegen. Toen het krat noten vol was nog even geholpen sjouwen dat vonden ze prachtig natuurlijk! Ongeveer een half uur voordat we in de stad waren werden het weer donkere luchten met wederom regen en onweer. Dit keer dus te vroeg want we waren nog onderweg... Gelukkig konden we schuilen bij een man die een garage aan huis heeft en hebben ongeveer 3 kwartier met hem onder een afdak gezeten, wachtend op beter weer. Tien en ik hadden nog een reep chocolade over en hebben dat aan zijn 3 jarige zoon gegeven. Ik dacht als hij slim is eet hij niet alles in 1 keer op maar jawel heel die reep verdween in 1 keer naar binnen. Zo grappig om te zien hoe ze op je reageren, dit kindje had nog nooit een buitenlander gezien maar toch hebben we even kunnen spelen tijdens het wachten. Weer een paar blije vietnamezen erbij! Onderweg nog meer aandacht voor de buitenlander achter op de motor bij een vietnameese man. Schoolkinderen zwaaien heel uitbundig maar ook gewoon oude dammetjes en heren. Zo vriendelijk dat ze zijn, waarschijnlijk krijgen ze al vroeg te horen dat toeristen geld in het laadje brengen maar toch....